Mostly Romance Reading Room

นาตาลี

มีความคิดเห็นกันอย่างไรบ้างค๊ะ???

ลอกมาบางส่วน เครดิตจาก http://www.faylicity.com/porch/porch43.html

คุณทราบหรือไม่ว่าหนังสือแนวใดขายดีที่สุดในอเมริกา? สถิติจากสมาคมนักเขียนโรแมนซ์ของอเมริกา (Romance Writers of America หรือจะเรียกต่อไปว่า RWA) บอกว่าหนังสือโรแมนซ์คือคำตอบ

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นวนิยายปกอ่อนที่ขายได้มากที่สุดในอเมริกาคือนิยายโรแมนซ์ ในปีที่แล้ว 55% หรือเกินกว่าครึ่งของหนังสือปกอ่อนที่ขายได้ทั้งหมดคือนิยายโรแมนซ์ ยอดขายนี้คิดเป็นมูลค่าหนึ่งพันห้าร้อยล้านเหรียญสหรัฐ และถึงแม้จะเทียบยอดขายกับนวนิยายทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นปกอ่อนหรือปกแข็งแล้ว หนังสือโรแมนซ์ก็ยังขายได้มากที่สุดอยู่ดี (36%) รองลงมาคือแนวลึกลับตื่นเต้น (27%) นวนิยายทั่วไปมีส่วนแบ่งการตลาด 17%

ช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ยอดขายหนังสือโดยรวมของอเมริกาต่ำลงเป็นลำดับ มีแต่นวนิยายโรแมนซ์เท่านั้นที่มีอัตราการเติบโตทางการตลาดที่ดีขึ้นเรื่อยๆ คิดเป็นราวปีละ 5% จำนวนผู้อ่านหนังสือแนวนี้เพิ่มจาก 41 ล้านคนในปี 1998 เป็น 51 ล้านคนในปีที่แล้ว หนังสือโรแมนซ์ยังไม่ได้ขายดีแต่เฉพาะในอเมริกา แต่สามารถส่งออกขายได้ทั่วโลกดั่งหนังฮอลลีวูด โดยมีแปลออกขายเป็น 90 ภาษาใน 100 ประเทศ

เนื่องจากหนังสือโรแมนซ์มุ่งกลุ่มผู้อ่านผู้หญิงเป็นหลัก ความเชื่อทั่วไปประการหนึ่งก็คือผู้อ่านหนังสือโรแมนซ์เป็นแม่บ้านที่ไม่ค่อยมีความสุขนัก แต่ผลสำรวจจากสำนักพิมพ์ฮาร์ลิควินพบว่าความเชื่อนี้ไม่จริงเลย กว่าครึ่งของผู้อ่านทำงานนอกบ้าน RWA พบว่าผู้อ่านครึ่งหนึ่งแต่งงานแล้ว และคนอ่าน 31% จบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่ของนักอ่าน (71%) เริ่มอ่านโรแมนซ์ตั้งแต่ก่อนอายุ 16 อายุของคนอ่านหนังสือกระจายตั้งแต่เด็กจนถึงคุณยาย แต่กลุ่มคนอ่านสูงสุดคือ 39 ปี (กลุ่มอายุ 35-44 ปี) ตามด้วยอายุ (25-34 ปี) ผู้อ่าน 75% เป็นคนขาว ตามด้วยคนอาฟริกันอเมริกันและฮิสปานิก กลุ่มละ 11% และคนเอเชีย 3%
แม้ว่าหนังสือโรแมนซ์จะขายดีมากและมีกลุ่มคนอ่านแน่นหนา แต่หนังสือโรแมนซ์กลับได้รับการดูแคลนตลอดมา นิยายโรแมนซ์แทบไม่ได้รับการเขียนรีวิวแนะนำในสิ่งตีพิมพ์ใหญ่ๆ เช่นนิวยอร์กไทมส์เลย นักวิจารณ์หนังสือต่างมองข้ามงานแนวนี้โดยสิ้นเชิง ผู้คนจำนวนมากมีแนวคิดว่านิยายประเภทนี้ไม่มีเนื้อหาสาระที่จะส่งเสริมสติปัญญา นักวิชาการเช่น Julia Wood เผยแพร่งานวิจัยว่าหนังสือโรแมนซ์ทำให้ผู้หญิงที่ถูกทำร้ายร่างกายหรือจิตใจยังอดทนอยู่กับผู้ทำร้ายต่อไป และบอกว่าหนังสือแนวนี้สร้างความเชื่อว่าผู้หญิงต้องการผู้ชายจึงจะรู้สึกตนเองสมบูรณ์พร้อม

ที่ร้ายกว่าคำวิจารณ์จากคนนอกก็คือ แม้แต่แฟนนักอ่านหนังสือโรแมนซ์จำนวนมากก็รับว่ารู้สึกอับอายที่จะซื้อหนังสือโรแมนซ์ และรู้สึกอายที่จะอ่านให้คนอื่นเห็น ดังนั้นแม้จะมีจำนวนนักอ่านมหาศาล แต่การสนทนาเกี่ยวกับหนังสือแนวนี้จึงแทบไม่ปรากฏในวงสังคมทั่วไป แม้แต่ราชินีนักเขียนโรแมนซ์อย่าง นอร่า โรเบิร์ตส์ (ปีที่แล้ว หนังสือปกอ่อนของเธอขายได้เป็นรองก็แต่เจ.เค. โรลิ่ง เพียงผู้เดียวเท่านั้น) ก็ยอมรับว่าเธอต้องแอบอ่านนิยายโรแมนซ์ในที่สาธารณะ ความอายมาจากปกหนังสือที่มักเป็นรูปผู้หญิงผ้าผ่อนหลุดลุ่ย อยู่ในท่วงท่าวาบหวามกับชายหนุ่ม เธอว่า "ให้ฉันอ่านหนังสือแบบนี้บนเครื่องบินน่ะรึ?"

ปกของหนังสือโรแมนซ์ที่งดงามก็มีจำนวนมาก แต่รูปแบบแนวผ้าหลุดก็ยังมีอยู่ทั่วไป เรื่องเซ็กส์เป็นเนื้อหาสำคัญในหนังสืออย่างปฏิเสธไม่ได้ ถึงแม้ว่าความโจ่งแจ้งของบทบรรยายจะแตกต่างไปตามแต่หนังสือแต่ละเล่ม แต่ผู้คนจำนวนมากก็มองว่าโรแมนซ์คือหนังสือโป๊แบบอ่อนๆ สำหรับแม่บ้าน พูดถึงหนังสือโรแมนซ์ก็ต้องพูดถึงฉากเซ็กส์ในนั้นด้วยเกือบเสมอไป นิตยสารบุ้กกล่าวว่า "นักอ่านโรแมนซ์ชอบบทเซ็กส์ในหนังสือ" Christina Hoff Sommer นักวิชาการเฟนินิสต์บอกว่าเซ็กส์ในหนังสือเป็นหนทางหนึ่งของการหลุดจากโลกจริง เพื่อไปสู่โลกในฝันของผู้หญิง

หนังสือโรแมนซ์ยุค 20 - 30 ปีก่อนมีฉากรักออกไปในทางบีบบังคับมากกว่าทางพิศวาส พระเอกในยุคก่อนคือนักข่มขืนดีๆ นี่เอง ขณะที่นางเอกอ่อนปวกเปียกและหมดอาการขัดขืนไปเอง (อาจเป็นเพราะในยุคก่อน การมีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงานยังถือเป็นเรื่องต้องห้าม ดังนั้นเซ็กส์ที่ยินยอมพร้อมใจจะเกิดขึ้นแต่ในคืนแต่งงานเท่านั้น) นิยายในยุคปัจจุบันให้เซ็กส์เป็นเรื่องของความรักมากกว่าการใช้กำลัง และตัวเอกที่ร่วมรักก่อนแต่งงานก็ไม่ได้ถือเป็นเรื่องต้องห้ามอีกต่อไป

เว็บ All About Romance มีการประกวดปกหนังสือทั้งสวยและไม่สวย ใครที่สนใจลองไปชมได้ โดยเฉพาะรางวัลปกหนังสือน่าเกลียดนั้นชมได้บันเทิงใจมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะมีหนังสือที่มีปกชนิดนี้อยู่จริงๆ ขอเชิญไปดูเองจะเหมาะกว่าการบรรยาย

แม้ว่านักอ่านจะทราบดีว่านิยายโรแมนซ์ไม่ได้สำคัญที่เรื่องเพศ แต่อยู่ที่อารมณ์ความรู้สึก ความรัก การรักษาความรักไว้ แต่หนังสือโรแมนซ์ก็ยังถูกมองว่าเป็นหนังสือเพ้อฝันที่ไม่ใช่แนวเฟมินิสต์ ไม่แสดงเนื้อหาที่สะท้อนชีวิตจริง RWA เป็นองค์กรหนึ่งที่พยายามเปลี่ยนภาพพจน์ของการอ่านนิยายโรแมนซ์ให้เป็นที่ยอมรับและอ่านได้เชิดหน้าชูตามากขึ้น แต่ไม่ว่าความรู้สึกต่อหนังสือแนวนี้จะเป็นเช่นไร ผู้หญิงนับล้านก็อ่านหนังสือแนวนี้ แนวที่เขียนโดยผู้หญิง เพื่อผู้หญิง และบอกหัวจิตหัวใจความรักโรแมนติกของผู้หญิงได้อย่างเข้าใจ ในบางเวลาที่คนอ่านต้องการความบันเทิงให้ใจชุ่มชื่น นิยายโรแมนซ์ให้ความสุขกับนักอ่านได้อย่างดี และถ้าใครจะไม่เห็นคุณค่า แฟนหนังสือก็ได้ประกาศตนแล้วเสมอมาว่าหนังสือโรแมนซ์อยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งนักวิจารณ์แม้แต่น้อย

นอร่า โรเบิร์ตส์ เจ้าแม่นิยายโรแมนซ์อเมริกัน ทราบดีว่ามีหลายคนดูถูกหนังสือของเธอ แต่เธอไม่แคร์ต่อผู้คนเหล่านั้นเลย เธอมีเสื้อผ้าและรองเท้าอาร์มานี่เต็มตู้ สามารถท่องเที่ยวต่างประเทศกับสามีเมื่อไหร่ก็ได้ที่ต้องการ เธอเพิ่งซื้อที่ดิน 20 เอเคอร์เพิ่มที่บ้านในแมรีแลนด์ เพื่อจะสามารถไล่กวางจากสวนได้ทั้งชุดชั้นในโดยไม่ต้องรบกวนสายตาเพื่อนบ้าน โรเบิร์ตส์ทราบว่าเธอไม่มีวันจะได้เสนอชื่อรับรางวัลหนังสือแห่งชาติ แต่เรื่องเล่าของเธอเป็นที่รักของนักอ่านทั่วโลก สำหรับเธอแล้ว ไม่มีอะไรที่ดีและมีเกียรติไปกว่านี้ โรเบิร์ตส์ติดต่อกับแฟนนักอ่านอย่างใกล้ชิดเช่นเดียวกับนักเขียนโรแมนซ์ชื่อดังส่วนใหญ่ เธอตอบจดหมายและอีเมลทุกฉบับที่ได้รับ

พับลิชเชอร์วิคลีบอกว่าโรเบิร์ตส์เป็นนักเขียนหนังสือขายดีมากกว่าใคร ประมาณกันว่าทุกสิบสามนาทีจะมีคนซื้อหนังสือเธอหนึ่งเล่ม เธอเขียนหนังสือ 145 เล่มใน 22 ปี เฉลี่ยปีละเกือบ 7 เล่ม (เธอมีนามปากกา J.D. Robb ไว้อีกนาม เพื่อจะได้ออกหนังสือได้มากขึ้นต่อปี) แฟนหนังสือของเธอชื่นชมที่เธอได้เปลี่ยนขนบการเขียนโรแมนซ์หลายประการ เช่นนางเอกที่ไม่ใช่ผู้หญิงแนวกุลสตรีที่รอรับคำสั่งโดยดุษฎี แต่เป็นผู้หญิงเข้มแข็งที่ทำงาน พึ่งพาตัวเองได้มากขึ้น ฉลาด และแก้ปัญหาได้โดยไม่ต้องรอให้มีเจ้าชายมาช่วย
ผลสำรวจจาก RWA พบว่าคุณสมบัติที่ผู้อ่านชอบที่สุดในตัวละครหญิงคือความฉลาด ตามด้วยความเข้มแข็ง และตามด้วยความสวย ส่วนตัวละครชายนั้นกลับกัน คือต้องล่ำกล้ามเป็นมัดมาก่อน ตามด้วยความหล่อ แล้วจึงค่อยตามมาด้วยความฉลาด

may · ตอบเมื่อ: Sun Jul 11, 2010 7:02 pm เรื่อง:

สำหรับเมย์ เราเห็นด้วยมานานแล้วนะคะ ไม่ว่าจะเป็นอิทธิพลของโรแมนซ์ที่มีต่อวงการหนังสือ หรือการไม่ยอมรับของนักวิจารณ์ และอีกหลายคน ที่พอถามเข้าใจ แทบจะไม่เคยมีโอกาสได้อ่านหนังสือโรแมนซ์เลยสักครั้ง

ว่าไปสถานการณ์ก็เหมือนกับเมืองไทยค่ะ เมย์เดินดูแผงหนังสือในร้านตอนนี้ มีหนังสือที่จัดว่าเป็นแนวโรแมนซ์เยอะมาก กระทั่งนิยายของนักเขียนใหญ่หลายคนก็เขียนเรื่องแนวโรแมนซ์ แม้จะไม่ได้เหมือนกับโรแมนซ์ของฝรั่งทั้งหมด แต่ก็เถียงไม่ได้ว่า พวกเขากำลังเขียนเรื่องความรักเป็นหลัก แต่ถ้าถาม แฟนนิยายไทยบางคนก็ปฏิเสธ และแสดงอาการรังเกียจหนังสือโรแมนซ์ (ของฝรั่ง)

โรแมนซ์ไม่ใ่ช่เรื่องเพศ แต่ที่มีฉากเซ็กส์ในนั้น เพราะวัฒนธรรมของฝรั่งเซ็กส์เป็นส่วนหนึ่งของความรัก และเซ็กส์ก่อนแต่งงานไม่ใช่เรื่องเลวร้าย สำหรับประเทศไทยที่มีค่านิยมอีกอย่าง ดังนั้นในนิยายไทย (ที่โฟกัสเรื่องรักเหมือนกัน) จะไม่มีการบรรยายฉากรัก หรือไม่มีฉากรักเลยก็ไม่แปลก นั่นไม่ใช่เหตุผลที่จะปฏิเสธว่า ไม่ใช่หนังสือแนวโรแมนซ์

เพราะสำหรับเมย์แล้ว หนังสือโรแมนซ์คือเรื่องความสัมพันธ์ แต่ลงเอยด้วยความรักระหว่างตัวเอง การเดินทางของพวกเขาอาจแตกต่างกัน ซึ่งอาจจะท่ามกลางฉากหลังหลายยุคสมัย หรือกระทั่งปีศาจ แวมไพร์ หรือหมาป่า หัวใจของเรื่องก็คือ ความรัก และนั่นคือโรแมนซ์

และสำหรับเมย์ที่อ่านหนังสือทุกแนวมาแล้ว เราจอดตรงที่โรแมนซ์ เพราะเป็นแนวที่อ่านแล้วมีความสุข การันตีตอนจบว่ามันจะแฮ็ปปี้ ชีวิตเมย์ ณ เวลานี้ ต้องการเรื่องแบบนี้ค่ะ ไม่อยากอ่านอะไรที่หดหู่

Katig · ตอบเมื่อ: Sun Jul 11, 2010 8:35 pm เรื่อง:

ความคิดของเรา เราว่านักวิจารณ์ก็ทำงานกันไป ไม่มีเวลาว่างมาซาบซึ้งกับเรื่องราวความรักโรแมนติกในหนังสือเท่าไรหรือชีวิตรักของนักวิจารณ์เองก็กำลังมีปัญหาที่หาทางแก้ไขไม่ได้ แล้วมาระบายกับหนังสือ555
คนปกติที่ไม่เคยอ่านถ้าให้มาอ่านเรื่องสนุกๆ สักเรื่องคงติดใจเลิกวิจารณ์
ส่วนคนที่เคยอ่านแต่ยังอ่อนไหวต่อคำวิจารณ์ของคนนอก เราเห็นใจค่ะเพราะเราก็เคยเป็น-- แต่บ้านเราไวมากทำปกออกมาใหม่สวยงามดูไม่สอดคล้องกับเนื้อเรื่องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไป อีกทั้งสนพ.ใหญ่ๆ หันมาทำโรแมนซ์มากขึ้น ตอนนี้เรามีข้ออ้างที่จะซื้อหนังสือโรแมนซ์โดยไม่อาย เพราะต้องอุดหนุนและเป็นกำลังใจให้แก่สำนักพิมพ์ที่ซื้อลิขสิทธิ์แปลที่มีคุณภาพเหล่านั้น

bilosochev · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 9:05 am เรื่อง:

ยอมรับเหมือนกัลค่ะว่าเมื่อก่อนไม่ค่อยกล้าอ่านหนังสือโรมานซ์นอกบ้านเพราะหน้าปกเนี่ยล่ะ
แต่ปัจจุบัน ทั้งรูปแบบปกที่เปลี่ยนไปกะรวมกะอายุ ทำให้ก้ออ่านตามปกตินะคะ เพราะบางเล่มวางไม่ลงจริง ๆ
แต่ฉากเลิฟ ส่วนตัวแล้วอ่านแบบไม่ได้จำด้วยซ้ำ บางครั้งยังมีข้ามไป เรียกได้ว่าคงไม่ใช่จุดที่สำคัญที่สุด
ของหนังสือสำหรับบีโลแล้วล่ะค่ะ สนใจที่เนื้อหา อารมณ์ ความรุสึกมากกว่าค่ะ

thasorn · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 9:51 am เรื่อง:

555 เมื่อ 10 กว่าปีก่อนเราอายค่ะ แต่พอโตขึ้นเรารู้สึกว่าไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร เราเลยเปิด แม้ว่าปกของหนังสือโรมานซ์ในตอนนั้นจะยังวาบหวิวอยู่บ้าง เพื่อนๆที่ทำงานรู้รสนิยมเราก็พากันแซวแต่เราไม่สนใจซะอย่าง ตอนนี้ทุกคนก็เฉยๆ ไม่เห็นมีใครเลิกคบเราเพราะอ่านหนังสือที่ปกหวามใจเลยซักคน

เราชอบอ่านโรมานซ์มากกว่าแนวอื่นเพราะมันตอบโจทย์ของชีวิตเราได้ดีค่ะ อ่านแล้วมีความสุข มีรอยยิ้ม

may · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 10:54 am เรื่อง:

เรื่องปกนี่คือ เหตุผลใหญ่อันนึงเลยนะคะที่ทำไมเมย์ถึงไม่ลองอ่านโรแมนซ์เลย จนกระทั่งได้ไปอ่านฉบับภาษาอังกฤษ (และไม่รู้ว่ามันคือโรแมนซ์) นั่นทำให้เราเข้าใจมุมมองอีกด้านของคนที่แอนตี้โรแมนซ์แบบที่ตัวเขาเองก็ยังไม่เคยอ่านนะคะ

เพราะเราก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน ก่อนหน้าที่จะได้อ่าน เรารู้สึกว่า คนอ่านโรแมนซ์จะต้องเป็นคนอีกแบบ ประมาณว่า คงไม่ค่อยมีชีวิตที่จริงจังเท่าไหร ถึงได้ชอบเรื่องแบบนี้ (ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกนะคะว่า ไอ้แบบนี้คือแบบไหน เพราะไม่เคยลองอ่านอย่างจริงจังสักครั้ง) จนกระทั่งมาเจอกับตัว แล้วประจักษ์ว่า แท้จริงแล้วโรแมนซ์คืออะไร

ทำให้เราชอบที่จะชักจูงคนที่ไม่เคยอ่านโรแมนซ์ให้ลองมาอ่านบ้าง เพื่อให้เขาตัดสินจากความคิดของตัวเอง ไม่ใช่จากความรู้สึก หน้าปกที่ไม่วาบหวิวเหมือนเก่าก็ช่วยเยอะนะคะ เพราะง่ายที่จะซื้อหนังสือไปส่งให้เขาลองอ่าน

noknik · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 11:50 am เรื่อง:

เห็นด้วยเรื่องปกค่ะ สื่อให้คนมองไปอีกด้านได้จริง ๆ แต่เราชอบปกเก่าแบบเก่า ๆ นะคะ ถึงแม้ตอนอ่านจะเขิน ๆ บ้าง

ประสบการณ์ถูกแซว แบบคุณ thasorn ยังไม่เคยค่ะ ส่วนใหญ่จะอ่านอยู่บ้านมากกว่า

DUCKY · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 12:38 pm เรื่อง:

นาตาลี

สารภาพว่า..ปกโรมานซ์รุ่นเก่า ทำให้อายและไม่กล้าถือเดินไปอ่านที่ไหนนอกจากในห้องค่ะ

เห็นด้วยค่ะที่หลาย ๆ สนพ. ตัดสินใจเปลี่ยนปกใหม่ มีดีไซน์และดูดีขึ้น ทำให้น่าอ่าน หยิบถือไปที่ไหน ๆ ก็ได้ไม่ต้องแคร์ใคร ๆ และน่าเก็บสะสมแบบไม่เสียดายตังค์ด้วยค่ะ

ความรู้สึกมันต่างกันจริง ๆ ค่ะ เวลาถือหนังสือไปอ่านนอกบ้าน เช่นเพชรพระอุมา หรือนิยายแปล-ฤทธิ์มีดสั้น จะมีคนเข้ามาพูดคุยด้วยเยอะ คนทุกเพศทุกวัยทั้งชายและหญิง..

แต่เวลาถือนิยายโรมานซ์หน้าปกแบบ..(นางแบบนายแบบในหน้าปกอีกนิดเดียวเสื้อผ้าก็หลุดหมดแล้วอ่ะ).อันนั้นคนจะมองแบบ รู้น๊ะว่าอ่านอะไร???? ยิ่งพวกผู้ชายด้วย...อายจนรีบเก็บจริง ๆ

Very Happy

DUCKY

noknik · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 1:14 pm เรื่อง:

คิดอีกแง่หนึ่งไม่เจาะจงนะคะว่าเล่มไหน เรื่องอะไร หรือสนพ.ไหน ๆ ก็ตาม ปกไม่บ่งบอกแต่เนื้อเรื่องข้างในร้อนแรง มันขัดแย้งกันนะ

Katig · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 1:23 pm เรื่อง:

ตอนสนพ.เปลี่ยนปกใหม่ เรารู้สึกแพ้นะ มันเหมือนเรายอมรับในสิ่งที่ถูกกล่าวหา
แล้วไม่ใช่เปลี่ยนแค่ภาพปกแต่เปลี่ยนขนาดด้วย ซึ่งสร้างปัญหาให้เรามาก

DUCKY · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 2:14 pm เรื่อง:

chu6216067 · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 2:19 pm เรื่อง:

ใหม่ๆ นะค่ะ เราอายมาก ตั้งแต่ตอนยืนเลือกซื้อ (เหมือนแอบๆ มีคนมา จะหนีๆ ไปดูอย่างอื่นก่อน ทั้งๆ ที่เราไปร้านหนังสือ เราจะซื้อนิยายอย่างเดียว) ซื้อเสร็จ ต้องรีบห่อปกกระดาษทับด้วยปกพลาสติกอีก

หลังๆ เริ่มไม่สนใจ จะซื้อ จะเลือก จะทำไม (หันไปมองคนมอง และยิ้มด้วยค่ะ Very Happy

มองไม ยิ้มจริงใจสุดขีด ไม่เคยเห็นคนสวยซื้อนิยายหรือไงจ๊ะ.... Evil or Very Mad

) ตอนอ่านอายเหมือนกัน เพราะอ่านตอนรอรับลูก เอาน่า ห่อปกซักหน่อย สวยดี

แต่เราชอบปก กก นะค่ะ เราว่ามันสวยดี น่าเก็บสะสม

DUCKY · ตอบเมื่อ: Mon Jul 12, 2010 2:44 pm เรื่อง: